لنگر وسیله ای است که برای اتصال یا محکم کردن یک شی به یک سطح مانند دیوار، کف یا سقف استفاده می شود. در اینجا چند نوع متداول لنگر آورده شده است:
انکرهای انبساط: لنگرهای انبساطی در سطوح بتنی، آجری یا سنگی استفاده می شوند. هنگامی که یک پیچ به لنگر وارد می شود، آنها منبسط می شوند که باعث ایجاد فشار در طرفین سوراخ می شود.
لنگر آستین : لنگر آستین در سطوح بنایی مانند بتن و آجر استفاده می شود. آنها دارای یک انبساط مخروطی شکل در بالا هستند که لنگر را با قرار دادن یک پیچ گسترش می دهد و نگه داشتن مطمئنی را فراهم می کند.
لنگر گوه : لنگر گوه ای در سطوح بتنی، آجری یا سنگی استفاده می شود. آنها یک مکانیسم انبساط گوه ای دارند که در هنگام سفت شدن لنگر به سطح رانده می شود و یک نگهدارنده ایمن ایجاد می کند.
پیچ و مهره ضامن: پیچ های ضامن در دیوارهای توخالی مانند دیوار خشک یا گچ استفاده می شود. آنها دارای یک جفت بال فنری هستند که به سمت داخل جمع می شوند تا در یک سوراخ کوچک قرار بگیرند و سپس در داخل دیوار باز می شوند تا محکم نگه دارند.
لنگرهای پلاستیکی : لنگرهای پلاستیکی در مواد نرم مانند دیوار خشک یا گچ استفاده می شود. آنها یک طراحی آجدار دارند که هنگام قرار دادن پیچ، چسبندگی ایمن را فراهم می کند.
لنگرهای کشویی : انکرهای قطره ای در سطوح بتنی کاربرد دارند. آنها یک آستین دارند که در یک سوراخ از پیش سوراخ شده وارد می شود و سپس یک پیچ در آستین قرار می گیرد و نگه داشتن مطمئنی را فراهم می کند.
انکرهای پیچی: انکرهای پیچی در سطوح گچی یا گچی استفاده می شود. آنها دارای یک نوک تیز هستند که به دیوار پیچ می شود و سپس یک پیچ در لنگر قرار می گیرد و محکم نگه می دارد.