عملکرد آجیل با استحکام بالا

مهره های با استحکام بالا بست های رزوه ای هستند که اتصال قوی بین دو قسمت ایجاد می کنند. آنها اغلب در ماشین آلات سنگین و پروژه های ساختمانی برای جلوگیری از خرابی یا آسیب استفاده می شوند.

مهره ها قطر داخلی دارند و معمولاً با پیچ و مهره ها یا میله های رزوه دار جفت می شوند تا اجزا را محکم کنند. آنها همچنین در اندازه ها و انواع مختلفی عرضه می شوند که هر کدام هدف خاصی برای بستن دارند.
استحکام - قدرت

مهره ها معمولاً با پیچ و مهره برای نگه داشتن مواد به ویژه در ساخت و ساز استفاده می شوند. آنها همچنین به دلیل استحکام خود شناخته می شوند که آنها را برای کاربردهای سنگین و مصارف صنعتی مناسب می کند.

مهره های با استحکام بالا قوی تر از مهره های معمولی هستند و در صورت استفاده با پیچ و مهره های همان مواد و عملیات حرارتی می توانند نیروهای کششی بالایی را تحمل کنند. آنها همچنین می توانند در مونتاژ مبلمان یا سایر پروژه های بهبود خانه در صورت نیاز به امنیت بیشتر استفاده شوند.

در اتصال مهره/پیچ، بست های رزوه ای مواد را می گیرند تا نیروی گیره ای ایجاد کنند که اتصالات را در جای خود نگه می دارد. این نیرو از نیروی گیره محوری ایجاد شده توسط مهره و ساقه پیچ به دست می آید که به عنوان میله ای عمل می کند که در برابر نیروهای برشی جانبی فشار می آورد.

رزوه های مهره معمولاً قطر بسیار کمتری نسبت به رزوه های پیچ دارند و این باعث می شود که بست ها با گشتاور بیشتری سفت شوند. با این حال، این روش سفت کردن می تواند منجر به تغییر شکل پلاستیک شود. همچنین می تواند باعث شود که مهره پیش بار خود را از دست بدهد که مطلوب نیست.
ماندگاری

مهره های با استحکام بالا بست های محکم و بادوامی هستند که قادر به مقاومت در برابر زنگ زدگی و خوردگی هستند. آنها همچنین سبک وزن و غیر مغناطیسی هستند که آنها را برای طیف گسترده ای از کاربردها عالی می کند.

آنها معمولاً برای مونتاژ دو شیء بدون نخ به یکدیگر و ایجاد یک اتصال عالی و ایمن استفاده می شوند. با این حال، اگر به درستی ایمن نشوند، می توانند بشکنند.

این مهره ها از فولاد یا فولاد ضد زنگ ساخته شده اند. فلز اولی به عنوان متداول ترین فلز مورد استفاده برای مهره ها و پیچ های شش گوش در نظر گرفته می شود زیرا مقاومت در برابر خوردگی بالایی دارد.

این ماده همچنین در برابر حرارت بسیار مقاوم است و آن را به گزینه ای عالی برای بسیاری از صنایع تبدیل می کند.

این مهره ها معمولا با یک عدد و یک حرف مشخص می شوند که درجه پیچ را نشان می دهد. درجه به طور کلی بر اساس خواص شیمیایی و مکانیکی پیچ است.
آنتی اکسیدان ها

آنتی اکسیدان ها مولکول هایی هستند که از تشکیل رادیکال های آزاد که می توانند باعث آسیب سلولی و منجر به بیماری شوند، جلوگیری یا متوقف می کنند. آنها در انواع غذاها از جمله میوه ها، سبزیجات، آجیل، غلات کامل، حبوبات و گیاهان یافت می شوند.

آنتی اکسیدان های موجود در آجیل شامل فلاونوئیدها، اسیدهای فنولیک و آلفا توکوفرول است. آنها همچنین حاوی ویتامین های C و E هستند که با هم به حفظ سلامت سلول ها کمک می کنند.

آجیل های پرقدرت مانند گردو و آجیل برزیلی جزو برترین غذاهای آنتی اکسیدانی در جهان هستند. آنها دارای بالاترین ظرفیت جذب رادیکال اکسیژن (ORAC)، قدرت آنتی اکسیدانی کاهش دهنده آهن (FRAP)، پارامتر آنتی اکسیدانی کل رادیکال به دام انداختن (TRAP) و ظرفیت سنجش ترولاکس معادل ظرفیت آنتی اکسیدانی (TEAC) هنگام آزمایش در برابر سایر آجیل های درختی معمولی هستند.

مطالعات نشان داده اند که مصرف منظم آجیل با کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی و سایر شرایطی که استرس اکسیداتیو نقش مهمی در آن ایفا می کند، مانند فشار خون بالا، دیابت نوع 2 و التهاب مرتبط است. علاوه بر این، برخی مطالعات مصرف آنتی اکسیدان ها را با کاهش خطر زوال شناختی و برخی سرطان ها مرتبط دانسته اند.
مواد مغذی

آجیل سرشار از انواع مواد مغذی از جمله پروتئین، فیبر، ویتامین ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان ها است. آنها همچنین منبع عالی چربی های سالم و منبع خوبی از فیتواسترول ها هستند که می تواند خطر بیماری قلبی را کاهش دهد.

آنها همچنین منبع خوبی از آرژنین هستند، اسید آمینه ای که اکسید نیتریک را می سازد، که به شل شدن دیواره رگ های خونی و تسهیل جریان خون کمک می کند. آنها همچنین سرشار از مواد مغذی دیگر مانند ویتامین E و فولات هستند.

بسیاری از مواد مغذی آنتی اکسیدانی و ضد التهابی موجود در آجیل می توانند به طور مستقل عمل کنند، اما ممکن است به طور هم افزایی اثرات محافظتی بر سلامت قلب و عروق را افزایش دهند. این مواد مغذی می توانند به طور مستقیم گونه های فعال اکسیژن را خاموش کنند، استرس اکسیداتیو را کاهش دهند و بیان ژن های التهابی را سرکوب کنند. آنها همچنین به جلوگیری از سنتز سیتوکین های التهابی، مانند پروتئین واکنشی C (CRP) و اینترلوکین-6 (IL-6) کمک می کنند. علاوه بر این، آنها می توانند فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی خاصی مانند گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز را افزایش دهند. آنها همچنین می توانند بیان NFkb را سرکوب کنند، یک عامل رونویسی که در طول التهاب تنظیم می شود و یک پاسخ پیش التهابی را در بدن تقویت می کند.